Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009


ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΙΣΘΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
«Νόησον τοίνην, ἦν δ’ἐγώ, ὥσπερ λέγομεν…»

Ἑξίσταται ο Σιμμίας καὶ τὰδε λέγει στον τηλαυγή Σωκράτη…

«Ὦ Σώκρατες, ἐάν ἠ λύρα σπάσῃ, ἡ ἁρμονία ἐξαφανίζεται ἐάν τὸ δέμας χαλασθῇ, μὴπως ἡ ψυχή ἀφανίζεται;» (Φαίδρος 84c- 86d4)

 

Ὦ τᾶν, φιλαναγνώστη μην απελπίζεσαι.

Τι κι αν το ερώτημα δεν απαντηθεί ποτέ;

Εν αρχή όλα ήταν «φίρδην-μίγδην»στο μυαλό μου…

Μην νομίζεις ότι το ερώτημα αυτό έχει αξία ως περιεχόμενο και σε παρασύρει στα θεοσκότεινα μονοπάτια της «δαιδαλέης»σκέψης του Σωκράτους.

Έτσι κι αλλιώς εάν το σώμα χαλασθῇ ποιος νοιάζεται τι γίνεται μετά;

 

Μπεάτοι όμως της μη συμμορφώσεως οι Αγίοι όπως συμφωνεί και ο Άγγελος Σικελιανός.

 

Το ζήτημα είναι η πάνσοφη εγρήγορση-το ίδιο το Ἑξίσταται όσο κι αν σήμερα δεν χρησιμοποιείται.

 

Η ίδια η αντίδραση σε κάθε τι που λέγεται ή πιστεύεται ακόμα κι αν εκστομίζεται από τον ίδιο τον σωκρατικό θεό.

 

Πάνυ μὲν οὖν, τοῦτο γε οἶδα.

ΗΛΙΟΥ ΦΩΣ